Gry kompute
rowe? Pyszna zabawa (!?) i... NIEBEZPIECZNA!!!.
Dziecko w wirtualnym świecie
Po raz pierwszy pojęcie „rzeczywistość wirtualna” zostało publicznie użyte przez niejakiego pana Jarona Laniera –producenta urządzeń elektronicznych, a było to w roku 1986. A zatem już 28 lat określenie to przyswajane jest przez kolejne pokolenie.
(artykuł w nawiązaniu do spotkania z psychologiem sportu)
Tematem będzie umiejętność radzenia sobie dziecka z porażką, a także sukcesem w kontekście rywalizacji.
Intuicyjnie stosowane metody wychowawcze w razie występujących kłopotów okazują się niewystarczające. Nie zawsze też w porę dostrzegamy problem i nie zawsze rozpoznajemy jego podłoże. Fachowe doractwo i nabyta wiedza powinny ułatwić rodzicom rozwiązywanie konfliktów i stresów występujących u dziecka.
-TRUDNY OKRES DOJRZEWANIA
Czy dziecko wie, że okres jego dojrzewania dotyczy też i ich rodziców?
W okresie dojrzewania zmienia się zachowanie nastolatka, zachodzą znaczne zmiany w wyglądzie, potrzebach, zainteresowaniach. Wybuchają częste i gwałtowne konflikty, inny jest sposób postrzegania rzeczywistości i widzenia świata. Pojawiają się trzeciorzędowe cechy płciowe, występują wahania nastroju. Nastolatek zmaga się ze zmiennością własnych nastrojów, zmianą własnego wyglądu. Bywa różnie... jedni idą z tym do mamy, chłopcy częściej do taty. Gorzej, jak zamkną się w sobie, jak rodziców potraktują jak intruzów bezprawnie interweniujących w pokłady ich intymności. Równie złą sytuacją jest brak świadomości u dziecka, że jego problemy są też problemami rodziców.
Drodzy Rodzice!
Mówi się, że "dziecko to inwestycja". Wszystkie rodziny starają się na miarę swoich możliwości dać dziecku więcej, niż obowiązkową naukę w szkole. Równolegle posyłają swoje pociechy na dodatkowe zajęcia wspomagające ich rozwój i zainteresowania.
A dlaczego tak mało uwagi koncentruje się na zajęciach korygujących różnego rodzaju trudności i dolegliwości natury emocjonalnej, psychicznej, czy wręcz deficytach? To one, jakże często skrycie i podstępnie hamują, wykuwane wspólnymi siłami dziecka, rodzica i nauczyciela (trenera, instruktora) oczekiwane efekty rozwoju.
Wstęp
Praca domowa uczniów jest ważnym elementem edukacji. Nie tylko pomaga utrwalić i wykorzystać wiedzę zdobytą podczas lekcji, ale też uczy dzieci samodzielności, logicznego myślenia , kreatywności. To w domu dziecko rozwiązuje zadania, powtarza materiał, czyta lektury, uczy się do sprawdzianów, odrabia lekcje. Uczy się więc intensywniej niż w szkole. Dlatego tak ważne jest, by domowa nauka była jak najbardziej skuteczna.
„Prace domowe naszych dzieci to częste źródło konfliktów międzypokoleniowych w rodzinie. Zaczyna się niewinnie – najpierw wyręczamy, potem pomagamy, bo przecież pierwszak nie wie, nie potrafi sam..." - zauważa Iwona Chądzyńska - psycholog, terapeuta pedagogiczny, członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Dysleksji.
Gry komputerowe? Pyszna zabawa (!?) i... NIEBEZPIECZNA!!!.
Dziecko w wirtualnym świecie
Po raz pierwszy pojęcie „rzeczywistość wirtualna” zostało publicznie użyte przez niejakiego pana Jarona Laniera –producenta urządzeń elektronicznych, a było to w roku 1986. A zatem już 28 lat określenie to przyswajane jest przez kolejne pokolenie.
Zajmijmy się pokoleniem najmłodszym, które nie posiada jeszcze ukształtowanego poglądu na świat realny, a już przyszło mu zmagać się z pojęciem świata wirtualnego . Jak mówi Joanna Gawlicka – psycholog z Elbląga (pismo Edukacja i Dialog) - dzieci „nie są (…) w stanie zweryfikować napotykanych przez siebie sytuacji – ocenić czy coś jest dobre czy złe. Ciężko im również podjąć inicjatywę, znaleźć pomysł na spędzenie wolnego czasu. Wtedy uciekają się one do świata gier, który daje im dużo przyjemności i możliwość zabawy bez potrzeby wychodzenia z domu.”